ในตอนกลางวันฉันเปรียบเธอเหมือนพระจันทร์
อยู่ตรงนั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
แต่พอหลับตาเมื่อสายแล้วเธอก็หายไป
ดั่งไม่เคยได้มีแม้ใครอยู่ตรงนี้
ในบางเวลาที่แดดส่องมาเมื่อไร
เจ้าดวงใจฉันลอยล่องไปไม่ทันคิด
ฉันรู้ว่าเราไม่เหมาะและควรเท่าไร
แต่ฉันขอให้เธอไม่ไปจากตรงนี้
เต้นรำกลางเเสงสีดำ
ดวงอาทิตย์ร้อน
แดดเช้าพ้นไป
เหลือเพียงเเค่เงา
ใต้ร่มสีเทา
ส่วนฉันทำได้เเค่ฝัน
อยากเก็บเธอไว้นาน ๆ
แม้ภาพเลือนลาง
ลมอ่อนพัดผ่าน
เธอสลายหายไป
อาจเป็นภาพทรงจำ
แต่แค่นี้แล้วกัน
แค่เพียงแสงจันทร์
แล้วฉันจะกอดเธอไว้
มือที่ได้สัมผัส
กลิ่นดอกไม้ที่ทัด
ยังจำได้เลย
คุ้นเคยเท่าไร
ราตรีนี้เมื่อไร
ฉันจะมอบหัวใจ
ให้เธอคนที่ฉันหวัง
อยากเก็บเธอไว้นาน ๆ
แม้ภาพเลือนลาง
ลมอ่อนพัดผ่าน
เธอสลายหายไป
อาจเป็นภาพทรงจำ
แต่แค่นี้แล้วกัน
แค่เพียงแสงจันทร์
แล้วฉันจะกอดเธอไว้
ในตอนกลางวันฉันเปรียบเธอเหมือนพระจันทร์
อยู่ตรงนั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
แต่พอหลับตาเมื่อสายแล้วเธอก็หายไป
ดั่งไม่เคยได้มีแม้ใครอยู่ตรงนี้